Yumi Messenger Bag

Mijn zelfgenaaide handtas uit de Sew Challenge (lees hier) was na 3 jaar intsensief gebruik wel hoognodig aan vervanging toe.. Ik zat al een tijdje rond te kijken naar een geschikt model, maar mijn eisenlijstje was best lang. Zo moest mijn nieuwe handtas:

• Zeker meer dan 3 zakjes hebben om spulletjes te scheiden
• Een messenger bag zijn qua model
• De flap liefst sluitbaar met magnetische sluiting
• En onder die flap MOEST zeker een rits zitten.
• Een verstelbare schouderriem (al kan ik dat zelf nog wel bedenken als het niet inbegrepen zit in het patroon)

 

Ik heb een tijdje vooral naar Belgische patronen zitten zien, maar ik zag niets voorbij komen dat mijn naam schreeuwde. Niets waarvan ik dacht: ‘dat is hét’.

Dus ging ik maar wat rondsurfen. Uiteindelijk vond ik op etsy het kooppatroon van de Yumi messenger bag en daarin kon ik mijn lijstje helemaal afvinken.

Toen het verlengde weekend van 1 mei zich aandiende, vond ik het ideaal om aan dit grootse project beginnen. Want er kroop toch wel heel wat werk in. Ik denk dat ik in totaal zo’n 8-tal uur bezig ben geweest.

Qua stofjes ben ik een tijdje aan het twijfelen geweest. Het patroon raadde aan een stevige soort katoen te gebruiken. Ik ging daarom aan de slag met canvas. Toch wel slijtvast hé. Uiteindelijk herinnerde ik me dat ik ooit bij Kwantum een hele hoop leuke canvas stofjes meegenomen had (ik kon de verleiding weer niet weerstaan…) en na wat neuzen vond ik deze wereldkaart-canvas. Ik heb altijd al een zwak gehad voor wereldkaart-handtassen (op vakantie  in van die souvenirwinkels enzo dan), maar ik heb er nooit een gehad. Dus dat was al snel beslist.

Voor de binnenkant wilde ik een bijpassende katoen, maar niet té hevig. Dus werd het deze blauw/witte katoen met abstract bloemmotief. Ook deze komt uit mijn gigantische voorraad. Ik denk hem ooit bij Allinvent in Kapellen gekocht te hebben.

De flap naaide ik uit nepleder. Dit is nog het laatste restje van mijn vorige hantas. En ik weet al helemaal niet meer waar ik die stof gekocht heb.

Zo kan ik toch al afvinken dat ik stoffenhoop een beetje kleiner gemaakt heb hé!

De fournituren bestelde ik nog snel maandagmiddag voor het verlengde weekend en ze werden (gelukkig!) nog geleverd op donderdagmiddag. Bedankt K-bas en BPost voor de snelle levering! Ik koos voor bronzen afwerking, dat zie ik zelf het liefste en past hier ook wel goed bij. Ik had D-ringen, ritsen, magneetsluitingen, een schuifgesp en musketons met ringen nodig. Ik vond alles snel en gemakkelijk op de website van K-bas.

Het was ook de eerste keer dat ik een magneetsluiting gebruikte! Superhandig zo’n ding en ook helemaal niet zo moeilijk om in te zetten. Ik verstevigde de stof eronder wel met de nodige vlieseline en stak ook nog een extra laag stof tussen de magneetsluiting die onder de katoen zit. Zodat de katoen niet zal scheuren onder de druk bij het stevig open trekken van de magneetsluiting. Oorspronkelijk voorzag het patroon om met klittenband te werken in plaats van magneetsluitingen, maar ik ben niet zo’n fan van klittenband…

Als versteviging was ik begonnen met H 250 voor de canvas en H200 voor de katoen. Maar ik merkte op het einde dat de tas toch slapper was dan ik wilde. Dus opende ik alles terug en stak er Fast2fuse tussen voor het voor-en achterpaneel. Nu staat de tas netjes op zichzelf recht en valt ze niet om, maar ze is ook niet enorm stijf. Helemaal wat ik wilde!

Ik voerde wel 2 aanpassingen door. Eentje bewust en eentje omdat ik de voorlaatste stap niet begreep, dus loste ik het probleem maar op mijn manier op.

De bewuste aanpassingen maakte ik in het onderpand. Dit is één lange strook geworden van de zijkant doorlopend naar de onderkant en de andere zijkant. Het patroon stelde voor om dit in 2 panden te doen, met een naad in het middel onderaan. Dat vond ik maar niets, dus ik plkate deze 2 panden aan elkaar in één stuk stof.

En dan, de voorlaatste stap was de rits bovenaan innaaien tussen de zijpanden. Sorry, maar die stap was alle logica kwijt. Of ik was mijn verstand ergens verloren, want daar kon ik kop nog staart aan knopen. Dus ging ik op mijn buikgevoel verder en spelde ik wat hier en daar, om het vervolgend om te draaien en te zien of dat het gewenste resultaat gaf. Na een paar keer proberen had ik de éne kant van de rits er netjes tussen genaaid, maar de andere kant kreeg ik niet in orde. Dus naaide ik de rits om en tussen de flappen van de zijkant naaide ik de flapjes van de rits vast. En het is goed zo. Nu krijg ik de rits helemaal open en helemaal dicht. En als ik de tas wil openen, heb ik genoeg ruimte om er goed in te kunnen kijken op deze manier. Dus goed genoeg voor mij!

Vooraan zitten er 2 zakjes die groot genoeg zijn en die je kan sluiten met de magneetsluiting. Ook achteraan zitten er nog 2 zakken van dezelfde grootte, maar zonder enige sluiting als bescherming. Binnenin zit er een ritszakje en aan de andere kant zakjes met bovenaan een elastiek. Ik naaide deze in 4 stukken, maar daar ben je vrij in om te doen wat je wilde. Maar ik had liever 4 kleinere zakjes, want ik gebruik nooit zo’n grote zakjes.

Buiten een lange draagriem heeft de tas ook een handvat. Ook wel handig!

Ik denk eraan om nog een bijpassende portefeuille van Noodlehead bij te maken in dezelfde stofjes. Maar dan zal ik nog wel even moeten wachten tot ik weer tijd heb, misschien volgende verlengde weekend?

Maar als je begint met dit patroon denk je wel even: ‘wauw!’ Het patroon bestaat dan ook uit meer dan genoeg verschillende onderdelen en je moet dan nog elk stuk apart verstevigen en het lijkt ook wel alsof er overal lijntjes staan!

Ik ben er superblij mee! Hopelijk kan ik er weer 3 jaar tegenaan met deze handtas! Want zo’n tassen naaien, daar kruipt toch altijd wel wat voorbereidingswerk en naaitijd in hé. Maar ik ben wel echt content met het resultaat!

Stacked

De laatste tijd kriebelt het hier enorm hard. Wat zou ik graag meer doen met mijn creatieve vingers, in plaats van mijn best saaie full time dagjob. Af en toe heb ik nog wel tijd om te naaien na de uren, maar nu het zomer is, zouden we toch ook graag een paar klusjes in en rond ons nieuwe huis afwerken.

Momenteel ziet het er helaas niet naar uit dat ik er meer mee kan doen… Ik hou wel van de financiële zekerheid die we momenteel hebben. Maar als ik al deze vrolijke prints en kleurtjes bij elkaar zie, gaat het toch zeker jeuken… Misschien dat ik er vrienden of familie mee blij kan maken! En hou ik in de toekomst misschien toch in het achterhoofd om een carrièreswitch te kunnen maken…

Maar swat. Ik kon het dus niet laten om een paar pennenzakken te naaien en mijn creatieve geest de vrije loop te gunnen. Ik kocht een tijdje geleden leuke stofjes bij Kwantum en combineerde deze met restjes katoen uit mijn kast. Zo geraakt die restjesbak misschien toch ooit eens leeg?  Zo heeft ook elke pennenzak een leuke print als voering!

Ik gebruikte de handleiding van Terrie Sandelin om deze mooie, maar eigenlijk poepsimpele pennenzakken te naaien. Eigenlijk is het gewoon een aantal rechthoeken, vlieseline en een rits. En als je het stap voor stap volgt, kan er niets misgaan!

Oh wat zijn ze leuk… Maar helaas heb ik zelf helemaal geen pennenzakken nodig…

Hebben jullie al eens wat zelfgenaaide spullen verkocht?

A million dollar baby

Oh wat zou ik graag een miljoen uitgeven aan creatieve spullen… En het zou zó op zijn! Meer dan genoeg ideeën om geld aan uit te geven. Maar nu hadden we gewoon weer 1000 punten op onze Veritas-kaart staan, dus konden we eventjes los gaan, en werd onze portefeuille toch al een beetje gespaard…

Ik had op voorhand een heel lijstje opgesteld. Helaas was niet alles op voorraad, maar ik vond genoeg andere koopjes ter plaatse om mijn kast weeral te vullen… Zo kocht ik patroonpapier (als je zelf je trouwjurk naait mét een sleep, dan is zo’n blad er in één keer door) en canvas tassen om te bedrukken met mijn zeefdrukraam van Bobbinhood. Deze laatste zijn helaas niet zo goedkoop… Als er iemand een tip heeft waar ik deze voordeliger kan vinden?

Ritsen, een heleboel ritsen bracht ik mee. Voor een projectje heb ik er best veel nodig, allemaal van dezelfde maat. En in allerlei vrolijke kleurtjes!

Mijn prym-tang kon ook wat aanvulling gebruiken: zo nam ik nog eens jeansknopen mee en jersey-knoopjes.

En men kan nooit genoeg vlieseline hebben… Ook dit is voor het opkomend projectje, waarover later meer! Nog wat blauw naaigaren, oranje cordonnais, dunne zwarte elastiek en hangers voor een tuinbroek.

Zwarte kamsnaps (die zijn soms moeilijk te vinden!) moesten ook nog eens dringend aangevuld worden. Maar ook enkele onderdelen voor mijn prymtang, want daar is de laatste keer een stuk uitgevallen en ik hoop het hiermee te kunnen oplappen. Van de rood gestippelde biais word ik gewoon onwijs vrolijk, dus die moest ook mee. En dan nog gewoon spoeltjes voor mijn Husqvarna.

Het wilde lukken dat het de eerste zondag van de maand was en dat toevallig de Kwantum ook open was. En die was maar enkele winkels verder dan de Veritas. Ik heb echt een zwak voor die mooie stofjes van Kwantum. Helaas wat stijf voor kleding van te naaien, maar ideaal voor kussenslopen, tassen en andere kleine dingetjes voor in huis. Ik word helemaal blij van okergele stofjes en dolgekke stoffen met bananen op! De stof met groene bladeren kocht ik reeds eerder al eens, en die was in een mum van tijd op. En ik ben nog altijd dol op deze mooie print!

Ik was al een tijdje op zoek naar en leuke, stevige stof met landkaart-print, deze lijkt me dan ook ideaal om ook eens een Vink-tas voor mezelf te naaien! Het motief met de bloemen vind ik ook prachtig! En de lichtblauwe ‘mandala’ stof is heerlijk rustiek. Honderdduizend zou ik wel kunnen doen met deze stofjes… Maar eerst ze wassen en strijken. Daarna vinden ze wel een doel. 😉

A kitty in a bag

Ik wilde al langer mijn bobbinhood kit nog eens boven halen, maar ik had pas een idee toen ik deze blanco canvastassen bij Veritas zag liggen. Ik ben een kattenmens, en ik wilde eigenlijk ook wel graag zo’n leuke boodschappentas met kattenquote! En liefst nog zelfgemaakt natuurlijk!

Na een lange zoektocht op het internet te hebben uitgevoerd naar de leukste quote, zette ik mijn Silhouette Cameo aan het werk en liet alles netjes uitsnijden uit het geplastificieerde papier dat bij de Bobbinhood set zit.

Bovenstaande quote leverde me het meeste werk op… Elke letter is namelijk een eilandje… Dus ik moest het met de hand letter voor letter op de stof leggen en dan pas daarop mijn zeefdrukraam met het silhouette van de kat. Het meeste werk van de twee dus, maar die vind ik zelf ook wel het tofste!

En deze is eigenlijk een cadeautje voor een vriendin. Natuurlijk ook een kattenliefhebster! En na het drukken, zag ik natuurlijk pas dat ik het eilandje in de meest rechtse ‘A’ ben vergeten weg te halen. De andere eilandjes wilden namelijk niet meewerken, dus had ik die al snel in de prullenmand gegooid… Het levert een beetje een gek resultaat op, maar ik vind het nog wel leuk!

Het zijn trouwens ook echt wel grote canvastassen van bij Veritas, groter dan het gemiddelde model. En ze zijn er voor 3.99€ Zeker een aanrader!

Veel te verslavend om zo’n dingen zelf te kunnen maken!

THNX!

Verhuizen en (kleine) verbouwingen doen is altijd een hele hoop werk. We waren dan ook enorm blij met alle hulp van familie en vrienden die dat spontaan aanboden. En daarom  wilden wij hen graag bedanken met een passend geschenkje!

Een tijdje geleden volgde ik een Bobbinhood workshop (daarover kan je hier meer lezen) en meteen zette ik deze nieuwe kennis en kunst om tot een onderdeel van mijn bedankjes. Ik drukte met koperverf ‘THNX’ met hartjes en streepjes uit, die ik overigens met de hand heb uitgesneden tijdens de cursus. Dus hier kwam geen Silhouette Cameo of andere snijplotter aan te pas!

Ik had ook nog een klein restje over van de kussens die momenteel in onze nieuwe zetel pronken. Lees daar hier meer over. Ik blijf dat stofje geweldig mooi en aangenaam voor het budget vinden!

Daarna ging ik mijn grote stapel ritsen rommelen en daar vond ik deze 4 verschillende kleurtjes die perfect zijn voor dit project.

De voering is dan weer een stukje katoen dat overschiet van dit jurkje.

Eenmaal de zakjes af zijn, vulden we ze met ‘Mercikes’ – chocolade snoepgoed dus- en voor ieder van hen een persoonlijk bedankingsbriefje.

Zo, hopelijk wordt de boodschap een beetje gesmaakt en vinden ze het net zo leuk als ik!