My Fenna

Een warme, modieuze trui kan je altijd wel gebruiken. Dus werd het eens tijd dat ik werk maakte van de Fenna trui. Ik had deze al langer op het oog, maar ik had niet meteen een leuk idee voor een kleurencombinatie. Tot ik bij toeval van een vriendin deze mooie okergele sweaterstof overkocht en ik stuitte op een vrij groot restje bordeaux sweaterstof, die ik ooit gebruikt heb voor een Henry hoody voor hem.

Gooi daar nog een mini restje witte sweaterstof bij, haal de Bobbinhood set boven en druk met koperkleurige verf dan nog een luipaardprint op de okergele stof en mijn droomcombinatie werd tot leven gewekt!

Al die V’tjes naaien neemt natuurlijk veel tijd in beslag. En het ging niet altijd van de eerste keer van een leien dakje. Om die V’tjes mooi te krijgen, heb ik dus wel meer dan eens moeten lostornen. Maar al bij al zijn ze vrij goed gelukt. Het achterpand is er wel nog nét een tikkeltje mooier uitgekomen dan het voorpand…

Helaas vind ik het patroon véél te kort uitvallen. Ik had het op voorhand wel gedacht, maar ik ben vergeten om er 5 cm extra lengte aan te knippen. Maar dat hadden er gemakkelijk wel 10 mogen zijn. Wie voelt zich nu comfortabel met zo’n korte trui? Dus heb ik er maar een extra brede strook boordstof aan genaaid onderaan.

Binnenin heb ik alles afgewerkt met de overlock, maar om de strepen netjes te krijgen, deed ik het precieze naaiwerk toch maar met mijn gewone naaimachine.

Mijn naden zijn nagenoeg bijna perfect! Dat is niet zo simpel met de schuine randen van de mouwen, maar ik ben blij met het resultaat.

Met het beleg ben ik iets minder blij. Het komt telkens piepen bij mijn hals. Ik heb geprobeerd om het blind vast te naaien, maar dan zie je dat langs buiten omdat de stof gaat ‘trekken’. En als ik het alleen vast zet op de schouders, flapt het dus af en toe naar buiten in het midden. Nu ja, als je dit vervangt door een boordje in boordstof is dat zo opgelost natuurlijk, maar dan moet je al de juiste kleur exact vinden (niet zo simpel met dit mosterdgeel) én dan heb je een andere boord dan aan de mouwen of aan de heupen, en dat is toch ook maar gek…

Op de mouwen vind ik de trui nogal krap, eerlijk gezegd. De vele naden zijn heel aanwezig tegen mijn huid en op zich heeft mijn schouders zoizo al niet veel ruimte. Dus als ik mijn arm omhoog doe, om iets van het bovenste schap te pakken op het werk, dan knelt dat wat en komt mijn trui ook onderaan nogal omhoog. Dat vind ik wel iets minder aangenaam.

Deze mooie Fenna trui vind ik een fijne toevoeging aan mijn garderobe. Maar de volgende keer dat ik dit patroon gebruik zal ik er wel een aantal veranderingen aan toebrengen: schouders ruimer maken, onderaan verlengen en eens kijken hoe het beleg anders gemaakt kan worden…

 

Summervibes

Er was een trouw van een collega op komst. Het thema was zon, zee en strand. Ik wilde iets luchtigs, dat niet té chique was, maar wel chique genoeg. Ik wil graag het jurkje nadien nog dragen voor het werk of op vakantie. Ik wist al langer dat deze trouw op komst was, maar ik kreeg pas op de laatste moment inspiratie voor een patroon en ik ben dan nog wat gaan rommelen in mijn stash en vond dit stofje! Ik kocht het nog niet zo lang geleden, maar eigenlijk was ik van plan om er een broek van te maken. Maar misschien komt het stofje zo meer tot z’n recht met dit jonger patroon.

Ik zag een soortgelijk jurkje voorbijkomen op pinterest en ik was meteen verkocht. Maar na al mijn burda’s, La Maison Victors en een paar zeldzame knips te raadplegen, vond ik helemaal niets naar mijn zin. Ondanks het feit dat ik bijna een meter aan patroonboekjes heb… Dat hou je toch niet voor mogelijk, eigenlijk hé.

 

Dus ik ging aan de slag om zelf wat te tekenen. Ik pakte een patroon van een goed standaard top van een niet-stretch model. Ik knipte deze doormidden op de borst en de rug. Daar zou de ruffle komen. De onderkant verlengde ik met 50cm om er een jurk van te maken. Daarna tekende ik een cirkel met een straal van 16cm. Dat zorgt voor een omtrek van 100cm voor de ruffle. Daarrond tekende ik nog een cirkel van 26cm. Dat wil zeggen dat de ruffle 10cm breed wordt. Deze knipte ik op één plaats doormidden en ik naaide de ruffle tussen het boven en onderpand van het voor-en achterpand.

Ik zat wel even met mijn handen in het haar om de armsgaten en de ruffle ter hoogte van de armen af te werken. Uiteindelijk haalde ik alles weer uit elkaar en werkte ik dus eerst de armsgaten van de bovenkant en onderkant van voor-en achterpand af met biaisband. Vooraleer de ruffle er terug tussen de naaien. Daarna naaide ik de ruffle dubbel om op de armen en nu is alles supernetjes afgewerkt. Ik ben er tevreden van, al zeg ik het zelf!

Ik naaide nog een biaisband langs de binnenkant in de taille en trok hier een elastiek door. Daardoor wordt het jurkje meer getailleerd en hangt het niet meer als een patattenzak rond mij heen. Zo’n recht jurkje doet namelijk helemaal niets voor mijn figuur.

Natuurlijk had ik mijn overlock broodnodig om dit mooie viscose-stofje te verwerken. Het rafelt namelijk als gek, dus de hele binnenkant is helemaal afgewerkt met de overlock. Ik gebruikte ook een rolzoom voor de ruffle af te werken en eigenlijk zelfs gewoon om de zoom onderaan af te werken. Lekker snel en zo hangt het zoizo recht. Want dat vind ik wel wat moeilijker met een viscose-achtig stofje dat zich niet zo goed laat strijken.

Dus, ik ben helemaal tevreden met dit leuke jurkje! Het zal ook na dit huwelijk nog veel gedragen worden in de toekomst!

Woohoo!

Ja, het is zo ver! Ein-de-lijk!

Een tijdje geleden konden jullie hier al lezen dat ik toch wel graag een overlock zou willen aanschaffen. Zodat ik nog verder kan evolueren op naaigebied, om meer en gemakkelijker met tricot te kunnen werken én om shirts langs de binnenkant mooier en professioneler af te werken. Op het moment dat ik dat in mijn hoofd kreeg, wilde ik het liefst meteen naar de winkel rijden en er eentje kopen. Maar Het Lief zette me aan tot iets rationeler denken, haha. Eerst even nadenken en misschien wachten op mijn verjaardag voor wat sponsoring.

Zo wist ik inderdaad meteen wat ik wilde voor mijn verjaardag. Wat moet je anders toch vragen hé? Dus kon het niet snel genoeg 29 mei zijn! Alle sponsoring werd dan opgeteld en ik holde naar de winkel! Eerder had ik al beslist dat het de Lewenstein 700d moest worden. Ik had er al goede commentaar over gelezen, zelfs van mensen die dit machientje al jaren hadden.

Ik kocht hem bij de Naaimachinekliniek, die is niet zo ver van mijn deur en zo kan ik altijd meteen terug als er wat aan scheelt of voor het jaarlijks onderhoud. Daarbij organiseerden zij ook cursussen om er meteen goed mee te leren werken. Ik schreef me al snel in en volgde deze interessante les met veel plezier! Zo leerden we het toestel in te rijgen en kregen alle cursisten een handig boekje met oefeningetjes en tips. Daarbij werden ook alle instellingen voor de verschillende aanwezige machines goed uitgewerkt en die konden ook mee in het boekje genoteerd worden. Zo kan je de volgende keer meteen aan de slag als je je boekje maar even boven haalt!

Het moeilijkste zal nog zijn om het toestel een plaatsje te geven… Mijn naaimachine staat eigenlijk al gewoon in de living, bij gebrek aan plaats. Maar ook omdat ik het toestel niet in de garage of in de kelder wil zetten én omdat het te vaak gebruikt wordt om het helemaal de keldertrap op- en af te sleuren. Daar vinden we vast nog wel een oplossing voor. Verhuizen ofzo? 😉

Ondertussen rolde er al één project van onder dit nieuwe machientje onderuit. Het is nog eventjes wennen, zeker omdat het mesje een beetje voor de naalden staat en omdat je niet achteruit kan naaien. Al een geluk kan ik het mesje wel uitzetten. Nu nog maar te hopen dat we niet te veel gaatjes snijden waar er geen moeten zitten! Het zal wel een handigheid zijn, die we nog onder de knie zullen krijgen. Maar wat ben ik toch zo blij!

 

Toegestaan of niet?

Ik zit al lange tijd te denken om misschien een overlock te kopen… De mooiere afwerking binnen en voor de betere stretchsteken. Maar het Lief vindt het een beetje stom om zoveel geld uit te geven om het binnenin mooier af te werken, geen kat die dat ziet hé! En ergens heeft hij natuurlijk gelijk, het blijft veel geld. En misschien kan ik dat geld beter aan iets anders besteden.

Maar toch kan ik die kriebel en af en toe die twijfel die dan toeslaat in mijn hoofd, nooit helemaal onderdrukken. Ik heb mijn nieuwe naaimachine momenteel een jaar en ik leer nog elk moment bij – zo heb ik vandaag nog een soort stretchsteek ontdekt, maar het is natuurlijk niet zo goed als een overlock. Ik word nog wijzer van elk project dat van onder mijn naaimachine uitrolt, maar toch lijkt een overlock mij nog een groot avontuur dat ik enorm graag wil gaan ontdekken.

En dan lees ik weer over een coverlock en dan ga ik nog harder twijfelen. Nog wat duurder dan een overlock, maar wel zo nodig als je echt sportkleding zou willen naaien. Of dat lijkt me toch zo… Wie van jullie heeft hier ervaring mee?

Ik zou eens een overlock in mijn schoot geworpen moeten krijgen, dan is het probleem in één keer opgelost. 😉 Als dat nou eens kon! Laat me weten hoe jullie hierover denken!

 

Bron foto: store.allamericansewing.net